PELUANG KEDUA

KITA sering berniat melakukan sesuatu yang baik untuk membaiki diri

.Namun biasanya memulakan langkah pertama ke arah itu seakan sukar

dan payah.

Azam sahaja tidak cukup untuk menggerakkan perubahan itu,lantas

kita memerlukan 'pelincir' yang dinamakan motivasi.

Motivasi ini boleh diperolehi dalam pelbagai keadaan dan

kadang-kala boleh didapati daripada peristiwa kecil yang

kemudiannya mendorong kuat kita untuk berusaha mencapai sesuatu

yang besar sehingga mampu merubah sesebuah perjalanan hidup.

Itulah yang aku belajar pada Ahad lalu (22 Julai 2007) apabila

ditugaskan untuk membuat liputan Hari Orientasi Universiti

Teknologi Wawasan (WOU) cawangan Ipoh, Perak.

Aku yang menemuduga beberapa pelajar baru yang mendaftar dalam

Semester 2/2007 di universiti itu tertarik dengan seorang pemandu

teksi yang hanya berlulusan Sijil Rendah Pelajaran (SRP).

N. Velayutham, 46, yang berasal dari Tanjung Malim, Perak

meninggalkan alam persekolahan pada 1976 ketika berusia usia 15

tahun kerana kesempitan hidup.

Beliau yang memandu teksi di bandar raya Ipoh sejak 13 tahun lalu

berkata, hasratnya untuk kembali melanjutkan pelajaran yang

tertangguh sejak 31 tahun bermula apabila beliau menemani anaknya

mengambil keputusan peperiksaan Penilaian Menengah Rendah (PMR)

Disember lalu.

Beliau berkata, anaknya, V. Shamni, 16, yang kini merupakan pelajar

tingkatan empat Sekolah Menengah Kebangsaan Raja Perempuan, Ipoh

mendapat keputusan cemerlang 7A dalam peperiksaan berkenaan.

Menurutnya, perasaan pada ketika itu agak terbaur, gembira kerana

anak mencapai kejayaan cemerlang, terkelu apabila mengenangkan

beliau cuma berkelulusan SRP sahaja.

“Perasaan nak sambung belajar untuk baiki taraf hidup tiba-tiba

muncul, saya terfikir kalau anak saya boleh cemerlang dalam

pelajaran, kenapa tidak saya,” katanya.

Velayutham dari Desa Pinji, Ipoh berkata, suara hatinya itu

seolah-olah difahami anaknya.

Shamni kemudiannya mencadangkan beliau mengambil peperiksaan Sijil

Pelajaran Malaysia (SPM) bersama-sama pada 2008.

Beliau berkata, walaupun pada mula bersetuju dengan idea tersebut,

namun beliau kemudiannya memilih WOU.

Velayutham berkata, melalui salah seorang kawannya, beliau

mengetahui WOU adalah sebuah institusi pengajian tinggi (IPT) yang

mengamalkan sistem terbuka dan memberi peluang kepada golongan

pekerja melanjutkan pelajaran dengan syarat kemasukan minimum ialah

SPR dan PMR sahaja.

Katanya, setelah berbincang dengan keluarga dan mendapat ’restu’

isterinya, beliau mengambil keputusan melanjutkan pelajaran di IPT

berkenaan.

Beliau berkata, pada Januari lalu, beliau mendaftarkan diri

mengikuti program asas Bahasa Inggeris Asas dan Skil Pembelajaran

yang merupakan antara syarat sebelum dapat melanjutkan pelajaran ke

peringkat Sarjana Muda di WOU.

Kini, setelah lulus cemerlang dalam program tersebut, Velayutham

yang merupakan bapa kepada lima anak bersedia untuk mengikuti

kursus Sarjana Muda Perniagaan dan Pengurusan selama lima tahun di

IPT itu bermula 23 Julai lalu.

Aku berdoa agar dalam tempoh tersebut, beliau terus tekun dan

sentiasa bersemangat menjalani hidup sebagai pelajar dan seterusnya

mengenggam segulung ijazah yang diimpikan.

Percayalah walaupun sudah berusia 51 tahun pada waktu itu, ia belum

terlambat untuk beliau mengubah taraf hidup berbekalkan ijazah

berkenaan.